Blog

School dicht en thuiswerken, een nieuwe uitdaging om ervoor te zorgen dat iedereen zijn (school)werk doet onder één dak. Belangrijkste is dat we gezond zijn en nog kunnen en mogen werken, dus we zijn gezegende mensen.

Onze nieuwe dagelijkse routine:

• de huiskamer is omgebouwd tot schoollokaal. Gelukkig helpen de juffen ons op afstand mee met schoolwerkjes en leerzame video’s;
• tussen de middag lunchen we gezellig samen. Compleet met broodtrommels, net als op school;
• tijdens digitale vergaderingen van ons werk lopen onze mannen geregeld door het beeld. Ze hebben inmiddels al menig collega gezien of zelfs gesproken. Als de mannen in bed liggen, maken we vaak ons werk af.

Corona zorgt ook voor een creatieve geest:

• op vrije dagen bouwen we tenten in de huiskamer. Een grote tent in de slaapkamer waarin we met z’n allen een nachtje slapen;
• springkussen in de tuin;
• spelletjes aan de keukentafel;
• zaterdagavond een digitale quiz met onze buren. Op afstand, maar toch met elkaar.

Inmiddels gaan Alexander en Bastiaan weer met veel plezier naar school en is ons eigen (werk)ritme ook weer terug.

Kortom, het gaat goed met ons. Uiteraard missen we de sociale contacten, de spontane uitjes en de knuffels van familie en vrienden, maar we koesteren de bijzondere momenten. Blijf gezond!

Marianne, Stephan, Alexander en Bastiaan

Het is alweer november.. maanden na het begin van corona. Wat was dit een raar jaar. En het is ook nog niet voorbij lijkt het. Vanaf februari ben ik al thuis aan het werk, met af en toe een dag onderbreking als ik ‘dienst’ heb op het werk. Boeven blijven er altijd, en die mogen dan ook nog steeds gevangen worden gelukkig. Ik hoef dus niet bang te zijn voor mijn baan, en regelmatig ben ik daar dankbaar voor.

Maar ik mis het wel, de oude tijden. Waarin ik al mijn collega’s om me heen had en praatjes maakte bij de koffie. Waarin ik af en toe naar de kerk ging en dan blij was om iedereen weer te zien. Nu beweeg ik in een kleiner kringetje, met de kinderen, mijn vriend en zijn kinderen. En hou ik me bezig met vragen als: zijn wij 1 huishouden, mogen we samen op pad of niet, en ook: wat te doen met mijn ouders die 45 jaar getrouwd zijn? Laten we ze alleen of gaan we toch op bezoek, ondanks het verzoek zo min mogelijk reisbewegingen te maken. Dan toch maar dat laatste, hopend dat het goed gaat. Heeft iemand verkoudheidsklachten? Of is dit een losse hoest? 

We zijn gelukkig allemaal gezond, en kennen niet van dichtbij mensen die het covid virus te pakken hebben gekregen. Ook daar hebben we geluk mee. Ik merk ook dat in de afgelopen maanden veel mensen een soort extra zorg voor anderen laten zien. Lief voor elkaar proberen te zijn lijkt nu extra belangrijk. Toch hoop ik dat het snel weer voorbij gaat, en we volgend jaar weer vrij mogen bewegen, zoals ooit gewoon was.

Het gaat gelukkig goed met ons. Corona heeft zeker impact op ons leven. Familie en vrienden zien we een stuk minder, nu vaste jaarlijkse samenkomsten zoals verjaardagsfeestjes wegvallen. Werk en school gaan wel door, maar met de nodige aanpassingen. Ook is het niet altijd leuk voor Emma dat activiteiten op het laatste moment afgelast worden.

We proberen er het beste van te maken. We genieten van ons gezin. We genieten van Emma die in rap tempo leert lezen en schrijven in groep 3. We genieten van Wouter die zich goed ontwikkeld en niets liever wil dan rechtop zitten en de wereld verkennen. Wouter die niet beter weet dan dat Corona in ons leven is, hij is immers geboren tijdens de 1^e golf.

De komende periode is ongewis. Wat mogen we wel, wat mogen we niet. Daarom proberen we ons te richten op wat wel kan en maken het thuis extra gezellig. De Sint zal wellicht wat guller zijn dit jaar. En we hoorden laatst dat dit jaar een tweede boompje in huis helemaal de trend is…