Blog

Vandaag is de verjaardag van Charles Darwin. 12 Februari is het daarom internationale Darwindag. Laten we dat als kerk ook maar eens een keertje meevieren. Misschien klinkt dat een beetje vreemd in de oren. Nog altijd zijn er heel veel mensen die denken dat de kerk moeite heeft met zijn hele evolutietheorie. Maar wie dat denkt heeft van twee dingen niet veel begrepen…

Eigenlijk ben ik niet zo’n van-kaft-tot-kaft-dominee. Hoewel ik dan wel weer ben van lezen wat er staat. Bijbellezen schiet er alleen nog wel eens bij in.

Kerst is het feest van vrede. We vieren en gedenken dat er ooit lang geleden een kind is geboren. Hij zou vrede op aarde brengen. Zou het er ooit van komen?

Kinderen zijn vaak bang in het donker. Zeker op vakantie als de geluiden in de nacht anders zijn, is het duister angstaanjagend. Spookhuizen staan nooit in het felle licht. Hooguit is er het flitsen als van een bliksemschicht. In het donker voelen we ons onzeker, daar gebeuren ook de dingen die het daglicht niet kunnen verdragen.

Even denk ik: “moet ik wel iets schrijven over Paarse Vrijdag? Moeten we als kerk wel reageren op elke hype?” Maar Paarse Vrijdag is geen hype. En zelfs als het wel een hype is, wil ik er vandaag over schrijven. Ik schrijf hier ook waarschijnlijk niet voor jou.