Het Gezin

In het straatje gekomen zag hij dat hij er goed aan gedaan had de deur van de winkel niet af te sluiten. De deur van het winkeltje stond op een kier. Hij liep naar binnen, zette de oude pot vlak bij de tafel en schroefde de deksel eraf. Aan tafel zaten een man en een vrouw. De vrouw had een klein slapend kind in haar armen en bij de man op schoot zat een al wat ouder kind te slapen. De man en de vrouw zagen er vermoeid uit. Ze hadden een mok voor zich staan waaruit ze theegedronken hadden.

De man van de winkel ging gauw een pan groentesoep koken, pakte een brood en een groot stuk kaas. Gelukkig had hij ook nog wat sinaasappels liggen die hij mee naar voren in de winkel kon nemen. Hij zette alles op tafel en ging zelf ook op een stoel zitten.  Hij zei “Welkom” en wees met zijn hand de hele winkel aan. Hij sneed een stuk brood en een stuk kaas af en gaf dat aan de man. De man at het gretig op en ook de vrouw bleek honger te hebben. Na het eten begonnen ze te praten en de vrouw begon te huilen. De man uit de winkel kon er niets van verstaan, maar hij begreep wel dat de mensen het er moeilijk mee hadden. Na een tijdje hielden de man en de vrouw op met praten. Ze zuchten eens diep en wilden opstaan. Maar dat ging niet zo goed met de slapende kinderen op hun schoot. De winkelier gebaarde dat ze wel konden blijven slapen en dat ze niet weg hoefden.

Hij schroefde het deksel weer op de oude donkere pot en zette hem weer in het hoekje terug.  Hij ging een slaapplek voor de mensen klaarmaken achter in de winkel.  Hij maakte twee bedden op in het kamertje achter de winkel en zette ze tegen elkaar aan. Voor het grotere kind legde hij een grote deken en een klein kussentje neer op de oude bank die er nog stond. En voor de baby zocht hij in de winkel naar een grote mand en legde daar lekkere zachte doeken in. Ook de zachte washandjes die hij al eens eerder gebruikt had legde hij klaar en een paar lekkere dikke nieuwe handdoeken. Hij was blij dat het oude kamertje weer eens gebruikt kon worden. Vroeger toen hij nog een jonge man was geweest had hij achter het winkeltje gewoond. Maar later was hij verhuisd en gebruikte hij het kamertje niet meer.

De komende periode was het druk in de winkel. Veel mensen gingen de winkel in en uit. Op tafel lag een stapel papier met tekeningen erop. Naast de tekeningen stonden woorden. Zoals een tekening van een tafel waarnaast de tafel stond, of een tekening van een stoel met de stoel ernaast geschreven of een getekende theepot. De andere woordjes die ernaast stonden waren in een andere taal geschreven.  En wat rook toch lekker. Als je het straatje binnenkwam, kwamen de heerlijke etensgeuren je al uit het winkeltje tegemoet. Hier logeerden duidelijk mensen die goed konden koken. En het leuke was dat met name de mensen die ’s middags door het straatje kwamen er ook van mee konden genieten. Want dan werden er lekkere hapjes uitgedeeld door de kinderen uit de winkel. Soms was dat iets wat van buiten op een appelflap leek, maar heerlijk pittig en gekruid was.  Een Samosa noemden ze dat. Soms waren dat lekker zoete zelfgebakken koekjes.

Aan de ene kant vonden de mensen die altijd ’s middags door het straatje liepen het wel een beetje jammer toen er in de krant stond dat er nu voor alle vluchtelingen een huis gevonden was. Nu zouden er ’s middags geen lekkere hapjes meer zijn. Maar aan de andere kant waren ze ook blij dat deze mensen nu eindelijk een eigen plekje zouden krijgen. En veel mensen kwamen wat brengen naar de Winkel van Geluk. De ene had nog een bed over, de ander nog een kast. Een derde had een grote koelkast die voor hem te groot was, waardoor hij een nieuwe wilde kopen. Een vierde had nog allemaal mooie kinderkleren over. Zo bracht iedereen wat hij missen kon. En alles kon weer gebruikt worden. Er was zelfs zoveel dat niet alleen de mensen die een tijdje achter in de winkel gewoond hadden spullen kregen. Ook andere gezinnen kregen dingen die ze gebruiken konden voor hun nieuwe huis. Toch bleef er toen iedereen weer weg was ook wat achter in de winkel. Iets heel moois. Op tafel lag er voortaan een spiksplinternieuw kleed. Een prachtig geborduurd tafelkleed met bloemen in vele heldere kleuren.