21 jaar is ze, mijn HBO-Verpleegkunde student die ik begeleid in haar ziekenhuis-stage in het 4e jaar. Ze belde gisteren 'zomaar' even via Teams om te vertellen hoe het ging op de stage. Gisteren had ze samen met een patiënt de uitvaart van zijn vrouw gekeken aan zijn bed. Hij was 2 weken geleden samen met zijn vrouw opgenomen met Covid. Helaas overleed zij de afgelopen week. De familie kon niet bij hem in het ziekenhuis zijn, dus zat mijn student een uur met zijn hand in haar behandschoende hand, 'want ja, je kan hem dit niet alleen laten beleven natuurlijk'. 21 jaar.
De dag daarvoor stond ze bij een patiënte, die ondanks behandeling en 15 liter zuurstof met doodsangst in haar ogen overleed. En komende nacht heeft ze nachtdienst op de covid-afdeling, samen met 1 collega die ze nog niet kent, en heeft ze de zorg voor 8 zwaar zieke patiënten. Ze ziet er tegenop, vooral tegen de verantwoordelijkheid die ze sterk voelt om de juiste zorg te bieden op het juiste moment. Ze hoopt maar dat het een beetje rustig blijft en dat haar collega begrip heeft dat ze nog niet gediplomeerd is. Ze zegt: 'ik kijk soms naar mezelf en denk dan: in wat voor nare film ben ik nu beland'?
21 jaar. En dit zijn maar 3 dagen met ervaringen die haar niet zullen loslaten in haar nog te beginnen verpleegkunde-carrière. Laten we met elkaar, gevaccineerd en ongevaccineerd, in godsnaam de basisregels in acht nemen, uit respect voor deze student Verpleegkunde.
Karen Schram
Als je een reactie op dit bericht verstuurt, wordt dat op deze pagina geplaatst. We plaatsen je naam en eventueel een link naar de website die je opgeeft. Je e-mailadres is nooit openbaar zichtbaar.